امروزه فلامنکو شامل آهنگ (کانت)، رقص (بیل) و نوازندگی گیتار (توک) است: در حقیقت، تصور یک نمایش فلامنکو معاصر بدون همراهی شگفت انگیز گیتار فلامنکو دشوار است. ریشه‌های این ساز در واقع به بیش از ۱۷۰ سال قبل یعنی به اواسط قرن نوزدهم بر می‌گردد. صدها سال قبل از آن، فلامنکو در درجه اول یک موسیقی آوازی بود، با صدایی که شبیه به یک گریه یا سرود اولیه بود و فقط با دست زدن، ضربه زدن با انگشتان دست روی میز یا با ضربه زدن به سطحی چوبی انجام می‌شد.
موسسه فرهنگی هنری گلان برگزار کننده ی کلاس گیتار فلامنکو در شرق تهران است.
موسیقی فلامنکو به مدت شش قرن در شبه جزیره‌ی ایبری وجود داشته است. این موسیقی از گرم‌ترین و خشک‌ترین مناطق جنوبی اسپانیا سرچشمه می‌گیرد که دروازه ورود به آفریقاست یعنی اندلس. در اینجا چهار گروه فرهنگی متمایز صدها سال در کنار یکدیگر زندگی کردند. آن‌ها مورها، مسیحیان، گیتانوس‌ها (فرزندان قوم روم از شمال هند بین قرن‌های ۹ تا ۱۴) و یهودیان سفاردی بودند. آمیختگی این گروه‌ها و قرن‌ها تحول فرهنگی-اجتماعی باعث ایجاد تلفیق موسیقی منحصر به فرد در منطقه شد. آن‌ها میوه این همزیستی را فلامنکو نامیدند.
کلاس گیتار فلامنکو
در بیشتر تاریخ فلامنکو، این فرهنگ به عنوان خرده فرهنگ جداگانه‌ای در بین مستضعفان جامعه وجود داشت و محل خروج افراد فقیر و ستمدیده بود. این احتمال وجود دارد که یکی از دلایلی که گیتار تا چندی بعد وجود نداشت، این بود: این ساز خارج از توان نوازندگان فقیر آن زمان بود.
اشعار بسیاری از ترانه‌های فلامنکو به موضوعاتی از عشق، زندگی و مرگ اشاره داشت، با ابراز ناراحتی و اعتراض به ظلم و ستم یهودیان، مسلمانان و کولی‌ها در دوران پادشاهی کاتولیک و پس از آن در قرن پانزدهم.
به مدت طولانی، فلامنکو یک فعالیت خانواده محور بود: آن‌ها به طور مخفیانه در مهمانی‌ها ، عروسی‌ها می‌خواندند و موسیقی را از طریق نسل‌های خانواده منتقل می‌کردند. در نیمه دوم قرن نوزدهم بود که فلامنکو با ظهور کافه کانتانت (که امروزه ما آن را تابلاوی فلامنکو می‌نامیم) در اندلس، و بعدها مادرید، تبدیل به یک هنر نمایشی شد. در این مراکز پر سر و صدا، مردم با دوستان خود ملاقات می‌کردند و از نوشیدنی لذت می‌بردند در حالی که توسط گروهی از خوانندگان، رقاصان و نوازندگان گیتار سرگرم شده بودند.
این عصر طلایی فلامنکو بود و یکی از مهم‌ترین تحولات آن زمان، طراحی گیتار استاندارد فلامنکو، توسط استاد لوتیه آنتونیو د تورس ژورادو بود. این گیتار با گیتار کلاسیک آن زمان تفاوت دارد زیرا حجم آن برای رقابت با تاکونئوس‌های بلند (صدای ضربه‌ای) Bailaores (رقاص) و صداهای قدرتمند کانتاورها (خوانندگان) افزایش می‌یابد. تورس با بزرگ کردن بدنه ساز و استفاده از چوب‌های سبک‌تر (سرو، به جای چوب گل رز) برای پشت و پهلوها این کار را انجام داد.
با این حال، در اوایل قرن بیستم، محبوبیت کافه رو به افول بود و در سال‌های بعد تا جنگ داخلی (۱۹۳۶-۱۹۳۹) ، فلامنکو از خانه‌های عمومی غیررسمی به تئاترها منتقل شد. اپرا فلامنکو.
پس از جنگ داخلی (۱۹۳۶-۱۹۳۹) اجراهای فلامنکو به میزان قابل توجهی کاهش یافت. کلیسای کاتولیک فلامنکو را رد کرد زیرا اجراهای بی‌حیا و غیر رسمی توسط دیکتاتوری فرانکو ممنوع بود. اما در سال ۱۹۵۵، رژیم فرانکو با مشکلات اقتصادی روبرو شد و در تلاش برای جذب بازدیدکنندگان بیشتر به این کشور تغییر مسیر داد. یک کمپین تبلیغاتی برای فروش بلیط اسپانیا به عنوان سرزمین رقاصان زن فلامنکو عجیب و غریب طراحی شد. این موفقیت چشمگیری بود. میلیون‌ها نفر از بازدیدکنندگان شروع به گذراندن تعطیلات سالانه خود در این کشور کردند و این امر باعث رونق اقتصادی آن‌جا در دهه ۱۹۶۰ شد.
در زمان مرگ دیکتاتور در ۱۹۷۵، فلامنکو به طرز برگشت ناپذیری با هویت اسپانیایی درگیر شده بود و در سال ۲۰۱۰ توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس بشریت اعلام شد.
گیتار فلامنکو در طول این سال‌ها نقش مهمی را ایفا کرده است، تا جایی که تکنوازی گیتار فلامنکو، امروزه یک ژانر مستقل است.
اگر به این سبک از موسیقی افسانه ای و پر طرفدار علاقه مندید، می توانید در آموزشگاه بازیگری پلان بیشتر یاد بگیرید. ما مشتاقانه منتظر دیدار شما هستیم. کلاس گیتار فلامنکو زیر نظر استادان حرفه ای و بر اساس متدهای روز جهانی تدریس می گردد تا بتوانید در کوتاه ترین زمان ممکن به یک نوازنده ی زبردست و حرفه ای تبدیل شوید.
ثبت ديدگاه